Εγώ προσωπικά όταν βγαίνω έξω στους δρόμους του Μόντρεαλ, αντικρίζω καθημερινά δήθεν ευγενικούς ανθρώπους που χαμογελάνε και όχι μόνο με λόγο αλλά και χωρίς λόγο, σαν να θέλουνε δηλαδή να είναι χαμογελαστοί με το ζόρι. Το ίδιο περίπου έβλεπα και στην Αθήνα, προσωπικά άμα ο άλλος είναι σκατάνθρωπος δεν με ενδιαφέρει αν χαμογελάει η κλαίει μπροστά μου, γενικά δεν με ενδιαφέρει η βιτρίνα του άλλου, για εμένα η «ευγένεια» και το σαβουάρ βίβρ είναι μηδέν, κοιτάω την ουσία πάντα σαν άνθρωπος, τι με νοιάζει εμένα αν ο άλλος φόρεσε το χαμόγελό του ή όχι...αρκετά πια με τις αυταπάτες. Είναι η ώρα της αλήθειας και η πλαστή συμπεριφορά εν δουλεύει απλά, χρειαζόμαστε κάτι καινούριο πια, ο Λουναριανισμός, δεν έχει πρότυπα συμπεριφοράς έχει πρότυπα πράξεων και όχι δήθεν ευγένειας και δήθεν αλτρουισμού. Είμαι πολύ κατά όλων αυτών και εγώ και η ιερή ομάδα μου.
Με εκτίμηση Διόνυσος Σεληνιακός
Με εκτίμηση Διόνυσος Σεληνιακός
