Εισαγωγή
Η Ελληνική ιατρική είναι το ολιστικό σύστημα ιατρικής του Δυτικού πολιτισμού. Συστηματοποιήθηκε και κωδικοποιήθηκε από τον Ιπποκράτη τον 4ο αιώνα προ χριστού. Αργότερα αξιοποιήθηκε και από άλλους γιατρούς, τον Γαληνό, τον Διοσκουρίδη και τον Αβικέννα. Στον κόσμο του Ισλάμ, η Ελλνική ιατρική είναι γνωστή και ως Ουνάμι που είναι σημαίνει «Ιωνική» ή «Ελληνική». Η Ελληνική ιατρική ήταν έμπνευση για πολλές άλλες φυσικές, ολιστικές και εναλλακτικές ιατρικές του 18ου και 190υ αιώνα στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής συμπεριλαμβανομένων και της Φυσικοθεραπείας, της Χειροπρακτικής και της Ομοιοπαθητικής. Η υποδειγματική ζωή του ιδρυτή της Ιπποκράτη έχει δώσει μια λαμπρή πηγή έμπνευσης των φυσικών θεραπευτών ανά τους αιώνες. Σαν ένα παραδοσιακό ολιστικό θεραπευτικό σύστημα, η Ελληνική ιατρική, έχει πολλά κοινά με την Αγιουβέρδα και Κινέζικη ιατρική. Όλα αυτά τα παραδοσιακά ιατρικά συστήματα έχουν σκοπό, να εναρμονίσουν την υγεία του ανθρώπου με τις δυνάμεις της φύσης και το σύμπαν. Όπως η Αγιουβέρδα έτσι και η Ελληνική ιατρική είναι βασισμένη στους χυμούς του σώματος σε συνταγματική κατάταξη και όπως η Κινέζικη ιατρική επιδιώκει την ισορροπία με την ομοιόσταση και την ισορροπία με τις συμπληρωματικές δυνάμεις της φύσης. Η Ελληνική ιατρική είναι το παραδοσιακό σύστημα υγείας όπου η σύγχρονη ιατρική εξελίχθηκε. Στις βασικές έννοιες και επεξηγήσεις μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η σύγχρονη ιατρική βασίστηκε στην Ελληνική ιατρική. Με την έλευση της αναγέννησης και της βιομηχανικής επανάστασης σιγά σιγά οι φυσικές θεραπευτικές μέθοδοι σταδιακά εγκαταλείφθηκαν και πήραν την σειρά τους οι εκλογικές και τεχνολογικές μέθοδοι. Επίσης ο ολιστικός προσανατολισμός της Ελληνικής ιατρικής εγκαταλείφθηκε για να πάρει την θέση του η εκλογικευμένη, ειδικευόμενη επιστημονική διαδικασία. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει γίνει όλο και πιο αποξενωμένος από την φύση, η σύγχρονη τεχνολογία κινδυνεύει να μας θάψει στο χώμα και να μας απανθρωπίσει. Μια παγκόσμια πρωτοφανής κρίση απειλεί να μας εξαφανίσει και απειλεί την ίδια την ύπαρξη μας. Οι άνθρωποι τριγύρω ψάχνουν απεγνωσμένα πια για κάτι φυσικό για να θεραπεύσουν τις ασθένειες τους. Αν και ξεχασμένη στο παρελθόν, η Ελληνική ιατρική χρειάζεται τώρα περισσότερο από ποτέ. Είναι ιδιαίτερα ειρωνικό, ότι ο Δυτικός άνθρωπος στρέφεται στην Ανατολή για φυσικές θεραπείες για τα προβλήματα του, ενώ ο Δυτικός πολιτισμός έχει στις ρίζες του ένα από τα πιο ολοκληρωμένα φυσικά ολιστικά συστήματα. Οι βασικές έννοιες που απαρτίζουν την Ελληνική ιατρική, είναι αρκετά γνώριμες στην Δυτική ιατρική, αφού αυτή βασίζεται στην Ελληνική ιατρική. Αναβιώνοντας την Ελληνική ιατρική σαν ένα ολιστικό σύστημα θεραπείας, θα μπορέσουμε να έχουμε μια βαθιά επουλωτική δράση για τον Δυτικό πολιτισμό καθ' αυτό, και να δημιουργήσουμε μια ανανεωμένη σχέση με σεβασμό στην φύση μας. Η Ελληνική ιατρική προσφέρει μια πληθώρα από θεραπείες για να θεραπεύσει το μυαλό, το σώμα αλλά και το πνεύμα. Η σύγχρονη ιατρική θα ωφεληθεί πολύ γυρνώντας το βλέμμα της στην Ελληνική ιατρική για να βρει τις χαμένες αρετές και προοπτικές που έχει χάσει. Αυτό βέβαια δεν θα πρέπει να γίνει με τρόπο μη κριτικό αλλά με μια ολοκληρωμένη προσέγγιση που συνδυάζει τα καλύτερα του παλιού με τα καλύτερα του καινούριου.
Βασικές αρχές της φυσικής θεραπείας της Ελληνικής ιατρικής
Η Ελληνική ιατρική βασίζεται σε συγκεκριμένες συμπαντικές βασικές αρχές της φυσικής θεραπείας που περιλαμβάνουν τις βασικές αρχές της φιλοσοφίας της. Η καθαρή κατανόηση αυτών είναι απαραίτητες για την κατανόηση των λεπτότερων σημείων και θεωριών της Ελληνικής ιατρικής για μια ολιστική θεραπεία. Αυτές είναι:
Ολισμός:
Ο μικρόκοσμος του ανθρώπινου σώματος είναι η αντανάκλαση του μακρόκοσμου του σύμπαντος. Ο υγιής άνθρωπος ζει σε αρμονία με το περιβάλλον του. Η ασθένεια και η δυσλειτουργία είναι το αποτέλεσμα της παρεμβολής σε αυτήν την αρμονία. Για να επαναφέρει την υγεία του ατόμου, ο ολιστικός θεραπευτής θα προσπαθήσει να επαναφέρει την ισορροπία του ανθρώπου και την αρμονία και να φέρει όλα τα απελπισμένα κομμάτια του σε ισορροπία.
Ομοιόσταση:
Η φύση πάντα προσπαθεί να πετύχει, να διατηρήσει, ή να επιστρέψει σε μια κατάσταση ισορροπίας. Για να διατηρήσει μια ζωτικότητα και υγεία το σώμα πάντα προσπαθεί να πετύχει αλλά και να διατηρήσει μια κατάσταση δυναμικής ισορροπίας ή ομοιόστασης, και τα δυο σχέση πάντα με το περιβάλλον. Όλοι οι τομείς και τα όργανα του σώματος έχουν ενδογενείς μηχανισμούς που χρησιμεύουν για να διατηρηθεί η ομοιόσταση. Η ομοιόσταση είναι η ισορροπία μεταξύ ζευγών από αντίθετα.
Ζωτικότητα:
Το ανθρώπινο σώμα είναι πιο πολύ σαν μια μηχανή. Είναι ένα άθροισμα διαφορετικών τμημάτων. Τα τμήματα αυτά συγκρατώντε μεταξύ τους με μια δύναμη ζωής, μια ζωτική ενέργεια. Η Ελληνική ιατρική αυτό το αποκαλεί πνεύμα, ή ανάσα της ζωής. Η Γιόγκα και η Αγιουβέρδα το αποκαλεί Πράνα και η Κινέζικη ιατρική το αποκαλεί Qi.
Όλα τα παραδοσιακά συστήματα είναι βιταλιστικά, με την έννοια ότι κάποια ζωτική ενέργεια ξεπερνάει το σώμα. Επίσης συνυφασμένα με την ζωτική λειτουργία είναι η λειτουργία του σώματος, η βιολογική νοημοσύνη και η κληρονομική ανοσία. Όταν η ζωτική δύναμη του σώματος μειώνεται, μεγαλώνουμε, γινόμαστε ανάπηροι και αρρωσταίνουμε. Όταν αποχωρεί οριστικά από το σώμα τότε πεθαίνουμε.
Φύσις:
Με τον όρο φύσις εννοούμε τον άνθρωπο σαν ένα σύνολο, όπου είναι μεγαλύτερο από τα επιμέρους τμήματα του. Με τον όρο φύσις επίσης εννοούμε την λειτουργία της ίδιας της φύσης στο ανθρώπινο σώμα όπου είναι ενσωματωμένη με ισορροπία προς αυτήν. Η φύση του κάθε ατόμου είναι μια ιδιαίτερη ισορροπία χυμών και ιδιοσυγκρασιών όπου καθορίζει την ταυτότητα και την προσωπικότητα του κάθε ατόμου. Η φύσις περιλαμβάνει όχι μόνο το φυσικό σώμα, αλλά το μυαλό και το πνεύμα επίσης. Όλα τα ιατρικά μοντέλα μπορούν να προσεγγίσουν την λειτουργία της φύσης αλλά ποτέ δεν θα μπουν στην ουσία της. Η ανθρώπινη φύσις βιώνει την υγεία σαν μια ολότητα, αλλά και αρρωσταίνει σαν ολότητα. Όλη η ανάκαμψη γίνεται όταν αποκαθίσταται η πραγματική ολότητα. Η Ελληνική ιατρική είναι ένα σύστημα φυσιολογίας ή μελέτης της φύσης - του κάθε οργανισμού σαν μια ολότητα. Ένας αληθινός γιατρός έχει μια πραγματική κατανόηση της έννοιας της φύσις καθώς και το πως ένας υγιής οργανισμός λειτουργεί σαν μια ολότητα, αλλά και πως τα διάφορα κομμάτια του χάνουν την ισορροπία τους όταν αυτός είναι άρρωστος ή έχει μια ασθένεια.
Η θεραπευτική δύναμη της φύσης
Η μητέρα φύση είναι από μόνη της μια θεραπευτική θεά. Δώστης τον κατάλληλο χρόνο αλλά και τις κατάλληλες συνθήκες και μπορεί να θεραπεύσει όλες τις ασθένειες. Το ανθρώπινο σώμα είναι ένα θαύμα της φύσης και είναι σχεδιασμένο να είναι αυτοσυντηρόμενο. αυτοδημιουργούμενο και να έχει αυτο-ίαση. Μονο όταν οι μηχανισμοί της αυτο-ίασης εξασθενούν παθαίνουμε ασθένεια. Ακόμα και η ίδια η νόσος είναι μια φυσική διαδικασία που συμβαίνει όταν παραβιάζουμε τους νόμους της φύσης και της θεραπείας. Τα συμπτώματα της νόσου είναι το αποτέλεσμα της πάλης με του σώματος με την νόσο στην προσπάθεια του να αποκτήσει θεραπεία και ομοιόσταση.
Πέψη
Πριν από περίπου 2000 χρόνια ο Ιπποκράτης έκανε μια πολύ σημαντική και εκτεταμένη παρατήρηση: ότι όλοι οι οργανισμοί τρέφονται από το περιβάλλον και αφομοιώνουν τα θρεπτικά συστατικά για τον εαυτό τους. Αυτό είναι το δόγμα της πέψης. Επειδή όλοι εξαρτόμαστε από την πέψη, κάθε ζωντανός οργανισμός έχει ανάγκη το περιβάλλον του. Η διαδικασία της πέψης είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση με πέντε βασικές συνδέσεις: κατάποση, πέψη, αφομοίωση, μεταβολισμός και αποβολή. Η αλυσίδα αυτή είναι τόσο ισχυρή όσο και ο πιο αδύναμος κρίκος αυτής της αλυσίδας, έστω και ένας κρίκος να έχει πρόβλημα, όλη η διαδικασία της πέψης θα υποφέρει. Η διαδικασία της πέψης είναι κάτι σαν την φωτιά του χυτηρίου ή του διυλιστήριου. Παίρνει το φαγητό ή το ακατέργαστο μέταλλο, το εξευγενίζει, το κάνει απόσταξη και δίνει το καθαρό μέταλλο, δίνει τα θρεπτικά συστατικά και βγάζει την σκουριά και τα απόβλητα. Η διαδικασία της πέψης συμβαίνει σε όλον τον οργανισμό, μέχρι το κυτταρικό του επίπεδο. Η τελική αποβολή των απορριμάτων, μέσω της ουρίας και των κοπράνων είναι η τελική διαδικασία. Σε μια υγιή πέψη, ο Ιπποκράτης είδα το στήριγμα για μια καλή ζωή και ευεξία. Σε λανθασμένη ή ελλιπής πέψη είδε την προέλευση των περισσότερων ασθενειών και κυρίως των εκφυλιστικών ασθενειών που μαστίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Ελλιπής η ατελής πέψη λέγεται «πεπασμός» και η προβληματική πέψη, λέγεται δυσπεψία. Η πέψη δεν συμβαίνει μόνο σε σωματικό, φυσικό επίπεδο, αλλά και στο μυαλό, σε ψυχικό, ενεργειακό και πνευματικό επίπεδο. Συντριπτικές ή τραυματικές εμπειρίες που το άτομο δεν μπορεί να τις αφομοιώσει είναι η αιτία των περισσότερων ψυχικών διαταραχών.
Υγιεινή
Η υγιεινή είναι η τέχνη της αυτοθεραπείας, συντήρησης της υγείας και πρόληψης της ασθένειεας. Η τέχνη της υγιεινής περιλαμβάνει δίαιτα, άσκηση και τρόπος χωής. Σωστή υγιεινή χτίζει μια καλή υγεία ενώ μια λανθασμένη υγιεινή γαλουχεί την ασθένεια. Η σωστή υγιεινή έχει δυο όψεις: δώσε πρώτα στο σώμα ότι χρειάζεται: μια θρεπτική διατροφή, μια επαρκή άσκηση, ένα εποικοδομητικό τρόπο ζωής και αρκετό ύπνο και ανάπαυση. Η άλλη πλευρά περιλαμβάνει την εξάλειψη των περιττών ακαθαρσιών κρατώντας το σώμα καθαρό από μέσα και από έξω. Η νόσος ανθίζει όπου ακαθαρσίες συσσωρεύονται. Τα περισσότερα θεραπευτικά συστήματα βασίζονται στην σωστή υγιεινή. Η Ελληνική ιατρική έχει ένα ανεπτυγμένο και πολύπλοκο σύστημα υγιεινής.
Συνταγματική ιατρική
Μερικές φορές είναι πιο σημαντικό να ξέρουμε τι είδους άνθρωπος έχει μια ασθένεια, παρά τι ασθένεια έχει ο άνθρωπος. Όταν ο Ιπποκράτης το επινόησε αυτό στους αφορισμούς του αναφερόταν στην ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου. Η σύγχρονη ιατρική βασίζει τις προδιαγραφές της στους μέσους όρους ανθρώπων βασιζόμενη σε ηλικιακά και κατά φύλο στατιστικά. Αλλά το απόλυτο φυσιολογικό, ο φυσιολογικός άνθρωπος δεν υπάρχει, είναι μια μυθοπλασία, ένας μύθος της σύγχρονης ιατρικής. Μια γρήγορη ματιά στο πλήθος, θα διαπιστώσει ότι ο τέλειος μέσος άνθρωπος δεν υπάρχει. Σωματικά, μεταβολικά, βιοχημικά είμαστε ο καθένας κάτι το ξεχωριστό. Οι αρχαίοι Έλληνες το γνώριζαν αυτό πριν ακόμη γίνει «σλόγκαν» της σύγχρονης ολιστικής ιατρικής. Για τον λόγο αυτό επινόησαν ένα σύστημα συνταγματικής τυπολογίας που βασίζεται σε τέσσερις ιδιοσυγκρασίες: Χολερικός, Αιματώδης, Μελαγχολικός και Φλεγματικός. Λόγω της έμφυτης συνταγματικής διαφοράς ιδιοσυγκρασίας, δυο άνθρωποι δεν αντιδράνε το ίδιο σε έναν παθογόνο παράγοντα, ούτε θα ανταποκριθεί το ίδιο σε ένα φαγητό, φάρμακο η θεραπεία. Ξέροντας την ιδιοσυγκρασία του καθενός μας επιτρέπει στον καθένα να φάει και να θεραπευτεί με την βέλτιστη θεραπεία και ανταπόκριση αλλά και πρόληψη ασθένειας. Γνωρίζοντας την ιδιοσυγκρασία του ασθενούς μπορεί ο θεραπευτής να δράση με την βέλτιστη αποτελεσματικότητα, ολιστικά και όχι μόνο να καταπολεμήσει την ασθένεια. Η εκδήλωση μιας νόσου προϋποθέτει δυο βασικούς παράγοντες: την έμφυτη συνταγματική προδιάθεση και ευπάθεια αλλά και αρκετούς παθογόνους παράγοντες για αυτό. Αυτό λοιπόν εξηγεί γιατί αν όλοι οι άνθρωποι εκτεθούν στους ίδιους παθογόνους παράγοντες, νοσούν διαφορετικά.
Ιατρική σώματος-πνεύματος
Και εδώ πάλι οι Έλληνες έκαναν εξάσκηση ιατρικής σώματος-πνεύματος πριν ακόμη γίνει μόδα από την σύγχρονη ολιστική ιατρική. Όντας ένα ολιστικό σύστημα η αρχαία Ελληνική ιατρική γνώριζε πολύ καλά ότι το σώμα και το μυαλό είναι συνδεδεμένα. Η Ελληνική ιατρική εξηγεί την επιρροή του σώματος στο μυαλό αλλά και την επιρροή του μυαλού στο σώμα, μέσω των δυο δογμάτων της ιδιοσυγκρασίας του χυμού του σώματος και μέσω της αλληλεπίδρασης της ψυχικής, της ζωτικότητας και της φυσικής ικανότητας του οργανισμού. Οι τέσσερις χυμοί του σώματος έχουν εγγενείς τάσεις και προδιαθέσεις σωματικές αλλά τόσο και ψυχικές. Αναγνωρίζοντας ότι η υγεία του σώματος είναι συνδεδεμένη με το σώμα, το νου αλλά και το πνεύμα η Ελληνική ιατρική προσφέρει διάφορες ολιστικές θεραπείες για διόρθωση ανισορροπιών και έτσι η Ελληνική ιατρική θεραπεύει όχι μόνο το σύμπτωμα αλλά και όλο το άτομο ολιστικά.
Ο θεραπευτής ως υπηρέτης και βοηθός της φύσης
Δεδομένου ότι το ανθρώπινο σώμα έχει σχεδιαστεί να είναι αναγεννημένο και αυτό-ιασόμενο, οι περισσότερες ασθένειες τείνουν να είναι περιορισμένες και παροδικές. Ο ρόλος του θεράποντα είναι αρκετά περιορισμένος. Ο Ιπποκράτης είχε δει τον ρόλο του γιατρού σαν ένα υπηρέτη και βοηθό της φύσης. Ο βασικός και πιο σημαντικός ρόλος της ιατρικής παρέμβασης είναι να ενισχύσει την έμφυτη συνταγματική ζωτικότητα και αντοχή του οργανισμού στην ασθένεια, με έγκυρη λήψη προληπτικών μέτρων και έτσι να ενισχύσει την ανοσία αλλά και την έγκαιρη ανάρρωση από την ασθένεια. Αντί να γίνει προτεραιότητα στην ανακούφιση των συμπτωμάτων, πρέπει να δοθεί σημασία στην κάθαρση, θεραπεία και αναγέννηση. Στην Ελληνική ιατρική, ο γιατρός συνεργάζεται με την φύση και όχι εναντίων της. Η φύση λειτουργεί σύμφωνα με συγκεκριμένους ρυθμούς και κύκλους και δεν συμβαίνει τίποτα πριν ο χρόνος να είναι ώριμος ή μετά. Ο θεραπευτής θα πρέπει να γνωρίζει αυτούς τους κύκλους για να παρέμβει αποτελεσματικά και με σωστό χρονισμό. Ο γιατρός είναι ο βοηθός και ο υπηρέτης της φύσης, όταν η φύση είναι απρόθυμη ή ανίκανη να ανταποκριθεί, τότε όλες οι προσπάθειες του γιατρού θα είναι μάταιες.
Μυθολογία
Ένα δώρο από τους θεούς
Η ιατρική έχει θεωρηθεί ως ένα θείο δώρο. Για τον πρωτόγονο άνθρωπο η ικανότητα να θεραπεύσει ασθένειες φαινόταν μαγική και θαυματουργή. Τα Ευαγγέλια της Καινής διαθήκης μιλάνε για τις θεραπείες και τα θαύματα του Ιησού. Κάθε παραδοσιακή κουλτούρα έχει τους δικούς της θεούς που συσχετίζονται με την θεραπεία. Για τους αρχαίους Έλληνες η ιατρική ήταν επίσης ένα θείο δώρο. Η Ελληνική ιατρική έχει μια πληθώρα από θρύλους και αλληγορίες για την τέχνη της θεραπείες. Σε αυτούς του μύθους με τις θεές και τους θεούς, μπορούμε να βρούμε τις βασικές και τις θεμελιώδεις αρχές που καθοδήγησαν την τέχνη της θεραπείας στον Δυτικό πολιτισμό. Όλα αυτά λοιπόν τα αρχέτυπα καθοδηγούν τον σύγχρονο θεραπευτή αλλά και τον θεραπευόμενο, είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι. Η Ελληνική μυθολογία είναι πλούσια από γνώση αλλά και έμπνευση για τον σύγχρονο γιατρό. Με την μελέτη της Ελληνικής μυθολογίας μπορούμε να αποκτήσουμε πολύτιμες γνώσεις για την υγεία, την ασθένεια αλλά και τον τρόπο θεραπείας.
Με εκτίμηση Διόνυσος Σεληνιακός
Επικοινωνήστε μαζί μου: https://www.facebook.com/lunarianism
